ELALEM TERÖR ÖRGÜTÜ
“Bir elalemin çocuğuna bak, bir de bizimkine!” Yabancı gelmemiştir bu söz çoğumuza ya annemizden ya da babamızdan en az bir kere duyduğumuz bir söylem. “Ne elalemmiş be!” diyenler de olmuştur. Haksız da değil yani, sahiden kim bu elalem. Çocukları çok başarılıdır hep, her şeyin en iyisi onlardadır da biz de sürekli kendimizi, hayatımızı ona göre şekillendirmeye çalışırız. Hani en basit örnekle düğün yaparken; salon daha büyük olsun, şu yemek de konsun, araba bu olmazsa olmaz, bunu da yapalım “elalem ne der yoksa?” Ne der ki elalem, dese ne olur en fazla? Hayatımızı, işimizi, eşimizi kısacası her şeyimizi birileri beğensin veya beğenmemezlik etmesin diye belli kalıplar içinde istemediğimiz şekilde yaşamaya mecbur kalmış bir haldeyiz. Artık kendimiz olmak yerine görünebilmeye çalışmak için yaşıyoruz. İyi insan olmak yerine; iyi insan görünebilmek daha cazip veya cömert olmak yerine cömert görünebilmek gibi. İkiyüzlülükten başka bir şey diyemeyiz buna. Evet, sosyal me...